२०२५ मे १९ मा समिट एयरको एसएमए ३०१ उडान (लेट ४१० विमान) काठमाडौंबाट लुक्ला जाँदै गर्दा एक इन्जिनमा खराबी आएपछि त्रिभुवन अन्तर्राष्ट्रिय विमानस्थलमा सुरक्षित अवतरण गरेको थियो।
नेपालमा यस्ता घटनाहरू बारम्बार हुने र विशेषगरी लुक्ला जस्ता चुनौतीपूर्ण विमानस्थलहरूमा जोखिम बढी हुने भएकाले यस्ता घटनाहरू कम गर्न विभिन्न उपायहरू अवलम्बन गर्नुपर्छ। विमानको नियमित र कडा मर्मत, प्रत्येक उडानअघि गहन प्रि-फ्लाइट जाँच, र इन्जिन स्वास्थ्य निगरानी प्रणाली जस्ता आधुनिक प्रविधिको प्रयोगले खराबी पहिल्यै पत्ता लगाउन सकिन्छ। पाइलटहरूलाई एकल इन्जिन फेलको अवस्थामा सिमुलेटर प्रशिक्षण, लुक्लाको विशेष परिस्थितिका लागि लक्षित प्रशिक्षण, र तनाव व्यवस्थापनका लागि उचित कार्य तालिका चाहिन्छ। मौसम पूर्वानुमान सुधार, खराब मौसममा उडान रद्दको कडा नीति, र वास्तविक समयको जानकारीले जोखिम कम गर्न सकिन्छ। लुक्ला विमानस्थलको छोटो रनवे र खतरनाक भू-बनावटलाई सम्बोधन गर्न रनवे विस्तार, सुरक्षा क्षेत्र, जीपीएस-आधारित नेभिगेसन प्रणाली, र रडार जडान आवश्यक छ। नेपालको नागरिक उड्डयन प्राधिकरण (सीएएएन) ले एयरलाइन्सको सञ्चालन, मर्मत, र प्रशिक्षणमा कडा अनुगमन गर्नुपर्छ, र विगतका दुर्घटनाहरू (जस्तै, २०१७ र २०१९) बाट सिकेर आईसीएओ मापदण्ड लागू गर्नुपर्छ। पुराना लेट ४१० को सट्टा आधुनिक विमान, ट्विन-इन्जिन जहाज, वा ड्रोन र हेलिकप्टरको प्रयोगले सुरक्षा बढाउन सकिन्छ। स्थानीय समुदाय र एयरलाइन्सहरूबीचको सहकार्यले पनि सुरक्षा अभिवृद्धि हुन्छ। यी उपायहरूले नेपालको उड्डयनमा मर्मत, प्रशिक्षण, मौसम व्यवस्थापन, र पूर्वाधार सुधारको आवश्यकता पूरा गरी लुक्ला जस्ता जोखिमपूर्ण गन्तव्यमा घटनाहरू कम गर्न सकिन्छ।